Missie

Deze week een interessante ontmoeting gehad. Ik sta te schuilen tijdens het wachten op de bus. Ik wordt aangesproken door een man met een tijdschrift, ojee een Jehova denk ik, ik maak een afwerend gebaar en aanstalten om mijn oortjes in te doen.

De man vraagt wat ik van het toenemende geweld vindt en ik kan het niet laten te antwoorden dat ik niet weet of het toeneemt, geweld is van alle tijden. Veel veiliger dan nu is het niet vaak geweest, zeker niet hier.

We raken in gesprek, ik ken zijn positie en probeer die te respecteren, hij lijkt hetzelfde te doen met de mijne. We zijn het eens dat het respecteren van regels noodzakelijk is, die van hem komen uit de bijbel, de mijne uit de wet (in een democratie dus uit het volk en omdat ik daar een deel van ben, uit mezelf).

Ik weet meer over evolutie dan hij denk ik, mijn opmerkingen over de onhandige kantjes van het menselijk lichaam (slechte ruggen, blinde vlek op een onhandige plek op het netvlies) krijgen geen weerwoord. Dan komt de bus, jammer. Ik wens hem succes met de missie, ik hoop niet dat hij dat letterlijk neem want zo bedoel ik het niet. Ik had hem eigenlijk plezier met zijn missie moeten wensen, dat gun ik hem wel.

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.