Daar is hij dan, mijn eerste blog. Net nu bloggen officieel is dood verklaard door dutchbloggies, dat is een mooi moment om te beginnen.
Maar waarom, en waarom zolang gewacht en waarom nu dan opeens wel?
Lang gewacht omdat ik dacht alleen in het openbaar iets te willen zeggen als ik ook iets te zeggen heb. Iets waar ik van denk dat het voor anderen interessant is om te lezen.
Heb ik dan nu opeens wel zoiets op mijn lever? Nee, maar ik heb nou eenmaal al tijden het idee dat schrijven een mooie vorm van denken is, en waarom dan niet openbaren wat openbaar mag zijn.
Een mens bestaat nu eenmaal door zijn publieke manifestatie oftewel door het formuleren van zijn gedachten (vrij naar Hegel).
Commentaar geven mag, de verwerking daarvan is alleen aan mij.